Strukturalistyczna formuła integracji nauk. Studia Filozoficzne, nr 2, 29-42, 1976. Malawski, Andrzej.

# integracja nauk # strukturalizm # LÉVI-STRAUSS, Claude # PIAGET, Jean #
ABSTRAKT. Jeden ze sposobów poszukiwania ogólnej formuły integracji nauk może polegać na analizie szeregu cząstkowych jej formuł szczegółowych. Pewną z nich jest strukturalistyczna formuła integracji nauk, dla której podstawę stanowi idea struktury, rozumianej jako pewna prawidłowość, pozwalająca wytłumaczyć rzeczywistość, bądź metoda strukturalna. Realizując ten cel, przedstawiono ewolucję pewnych tendencji strukturalistycznych we współczesnej nauce z zaakcentowaniem ich funkcji integracyjnej. W szczególności poddano krytyce aspiracje Levi-Straussa w stosunku do integrującej roli jego metody strukturalnej w zakresie metodologii nauk humanistycznych oraz zanalizowano najbardziej dojrzałą tendencję wyrosłą ze strukturalistycznego nurtu badań - strukturalizm genetyczny J. Piageta. Dokonano również jego konfrontacji z dialektyką marksistowską. Z uwagi na historyczną zmienność formuły integracji nauk postuluje się diachroniczną analizę procesu integracji z uwzględnieniem wielopoziomowości jego struktury.