Podmiot jako byt otwarty: problematyka podmiotowości w późnych pismach Wittgensteina. Lublin, Wyd. UMCS, 2007. Gurczyńska-Sady, Katarzyna.

# WITTGENSTEIN, Ludwig # filozofia człowieka # introspekcja # wola # myślenie # widzenie jako # znajomość innego # język prywatny #
TREŚĆ. Wprowadzenie. 1. W poszukiwaniu koncepcji podmiotowości. 2. Filozoficzna terapia Wittgensteina - kwestia metody. Część I. ILUZJA WEWNĄTRZNOŚCI ŻYCIA PSYCHICZNEGO. 3. Krytyka rozumienia wnętrza jako miejsca, gdzie toczy się nasze życie psychiczne. 4. Krytyka uprzywilejowania dostępu do własnego wnętrza. 5. Krytyka introspekcji jako narzędzia samopoznania. 6. Znajomość stanów ducha innych. 7. Mit poznania analogicznego. 8. Niesymetryczność pierwszej i trzeciej osoby. 9. Tożsamość osobowa. Część II. ILUZJA POTRZEBY NAWIĄZANIA KONTAKTU ZE ŚWIATEM. 10. Myślenie. 11. Wola. Część III. ILUZJA ZEWNĘTRZNOŚCI ŚWIATA. Rozdział 12. Krytyka prywatności świata. Dane wrażeniowe i subiektywność. 13. Zagadnienie "widzenia jako". ZAKOŃCZENIE. 14. Zarys pozytywnej filozofii podmiotowości.

z: Sady, Wojciech. Wielcy filozofowie współczesności. Kęty, Wyd. Marek Derewiecki, 2012.

# filozofia współczesna - podręczniki #
TREŚĆ. Wstęp. I. John Dewey. II. Alfred North Whitehead. III. Ludwig Wittgenstein. IV. Martin Heidegger. V. Hans-Georg Gadamer. VI. Theodor W. Adorno. VII. Jean-Paul Sartre. VIII. Emmanuel Levinas. IX. Hannah Arendt. X. Maurice Merleau-Ponty. XI. Paul Ricoeur. XII. Donald Herbert Davidson. XIII. John Bordley Rawls. XIV. Gilles Deleuze. XV. Michel Foucault. XVI. Jürgen Habermas. XVII. Jacques Derrida. XVIII. Richard MaKay Rorty.
Przyjmujemy, że filozofami współczesnymi są ci, którzy swe najważniejsze dzieła ogłosili po I wojnie światowej. W tej książce krótko prezentujemy tych osiemnastu z nich, których poglądy - według zestawień publikowanych w The Philosopher's Index - były w latach 2006-2010 najczęściej komentowane, krytykowane czy też stanowiły dla kogoś źródło inspiracji.
Wspomniane zestawienia wykazują, że światowa filozofia znajduje się obecnie w stadium stagnacji, gdy nie pojawiają się - lub nie zostały jeszcze wspólnotowo wyłowione z morza zgłaszanych przez filozoficzną awangardę propozycji - nowe ważne idee. Daje to dystans czasowy, zabezpiecza przed uleganiem chwilowym modom, a zarazem pozwala żywić nadzieję, że przynajmniej niektórzy z omawianych przez nas filozofów nie są gwiazdami jednego sezonu.