[Rec. The Journal of Aesthetics and Art Criticism]. Estetyka, I, 352-356, 1960.

Panofsky'ego obrona renesansu. [Rec. Panofsky, Erwin. Renaissance and Renascences in Western Art]. Estetyka, II, 253-257, 1961.

Teoria piękna Marsilia Ficina. Estetyka, IV, 85-105, 1963.

# FICINO, Marsilio # piękno # miłość # filozofia renesansowa #
TREŚĆ. 1. Miłość jako kategoria filozoficzna. 2. Rodzaje miłości - rodzaje piękna. 3. Piękno duchowe. 4. Wzajemne stosunki między pięknem duchowym a pięknem zmysłowym. 5. Pojęcie i rola piękna zmysłowego.

Renesansowe modyfikacje neoplatonizmu: Marsilio Ficino. Archiwum Historii Filozofii i Myśli Społecznej, t. 9, 109-126, 1963.

# FICINO, Marsilio # neoplatonizm # wiara a rozum # filozofia renesansowa #
TREŚĆ. 1. Ficina pojęcie renesansu. 2. Nowa formuła stosunku wiary i rozumu. 3. Próba deifikacji człowieka. 4. Człowiek i świat.

U źródeł nowożytnej krytyki literackiej. [Rec. Weinberg, Bernard. A History of Literary Criticism in the Italian Renaissance]. Studia Estetyczne, t. 1, 350-352, 1964. Kuczyńska, Alicja.

Humanizm renesansowy: antynomia jednostki i społeczeństwa. m> Humanizm socjalistyczny. Wydanie specjalne "Studiów Filozoficznych" z okazji 25-lecia PRL, 69-84, 1969.

# humanizm # renesans # jednostka a społeczeństwo #
TREŚĆ. * U źródeł kariery. * Człowiek jako podmiot działający. * Apoteoza jednostki - twórczość. * Jednostka i "inni".

Filozofia i teoria piękna Marsilia Ficina. Warszawa, PWN, 1970.

# filozofia renesansowa # FICINO, Marsilio # neoplatonizm # estetyka # miłość # piękno # natchnienie # sztuka #
TREŚĆ. (A) Wstęp: Założenia i trudności. I. Porządek życia i porządek twórczości. II. Filozofia Odrodzenia jako przedmiot badań. 1. Główne prądy filozoficzne. III. Marsilio Ficino - Renesansowe modyfikacje neoplatonizmu. 1. Wokół genezy neoplatonizmu. 2. Program opozycji. 3. Ficina pojęcie renesansu. 4. Próba kompromisu - nowa formuła stosunku wiary do rozumu. 5. Deifikacja człowieka. 6. Człowiek i świat. IV. Pozycja estetyki we wczesnym Renesansie i w filozofii Ficina. 1. Początki przełomu - sztuka. 2. Poezja i muzyka - poszukiwanie nowego. 3. Teoria piękna - wzory i modele. 4. Estetyka i jej rola w filozofii Ficina. V. We władzy Erosa. 1. Miłość dworska - trubadurzy. 2. Dolce stil nuovo - Cavalcanti. 3. Beatrice - sublimacja zmysłów. 4. Miłość jako kategoria filozoficzna w myśli Ficina. 5. Człowiek w świecie miłości - utopia społeczna Ficina. VI. Miłość i piękno. 1. Narodziny Venus, ziemskiej i niebiańskiej. 2. Blask duszy - piękno bezcielesne. 3. Między pięknem ducha a pięknem ciała. 4. Piękno jako "stosowność". 5. Matematyczne ujęcie piękna. 6. Kanon urody - Eros Socraticus. VII. W świecie natchnienia: Poezja i muzyka. 1. Etos poety i filozofa. 2. Twórca "podobny nieomal do bóstwa". 3. Sztuka - rywalizacja z naturą. 4. Natchnienie poety - furor divinus. 5. Muzyka - melodia wszechświata. 6. Nowe kryterium oceny - przyjemność. (B) Ficino i problemy recepcji. (C) Skorowidz imion. (D) Spis ilustracji. Stron 210.

Człowiek jako przedmiot i podmiot oceny estetycznej. Człowiek i Światopogląd, nr 2, 31-54, 1972.

# człowiek # ocena estetyczna # historia estetyki # kryzys kultury #
TRTREŚĆ. * Doskonałość kształtów i wdzięk efeba. * Proporcja i harmonia postaci. * Mit Andrygone. * Ciało - świątynia ducha. * Uroda gotycka. * Madonna bizantyjska, czyli uosobienie świętości. * Uroda renesansowa. * Człowiek silny i proporcjonalny. * Donna angelicata. * Człowiek współczesny - wyraz i brzydota. * Antyuroda jako protest przeciw uniformizacji. * Wygląd i jego społeczne interpretacje.

Sztuka jako forma więzi ze światem. Studia Filozoficzne, nr 6, 165-174, 1973.

# sztuka # alienacja # afirmacja #
TREŚĆ. 1. Wstęp. 2. Absolutyzacja czy współudział? 3. Udział sztuki w sytuacji dezalienacyjnej. 4. Socjalizacja uczuć. 5. Afirmacja świata.

Sztuka jako forma więzi miedzy ludźmi. m>Studia Filozoficzne, nr 12, 59-70, 1975.

# sztuka # stosunki międzyludzkie # społeczna rola sztuki #
ABSTRAKT. Omówione poprzednio funkcje przezwyciężania przez sztukę obcości między światem a człowiekiem (ukazane na przykładzie przeciwdziałania skutkom alienacji) stanowią istotną przesłankę umożliwiającą - dzięki sztuce - rozwój szczególnego typu kontaktów międzyludzkich. Ich najogólniej sformułowana cecha zawiera się w pozytywnym charakterze tego typu wspólnot. Pragniemy ukazać wieloetapowość tworzenia się tych więzi, a przede wszystkim ujawnić możliwość inspirowania i sterowania przebiegiem procesów percepcyjno-integracyjnych w sferze odbioru sztuki. W tym celu wyjdziemy w naszych rozważaniach od problemu zmienności relacji między sztuką a społeczeństwem, aby następnie, po określeniu specyfiki tej zmienności, przejść do charakterystyki zarówno zjawiska więzi wśród odbiorców jak i konsekwencji możliwych wspólnot społecznych.

Władysław Tatarkiewicz jako historyk estetyki. Studia Filozoficzne, nr 4, 93-100, 1976.

# TATARKIEWICZ, Władysław # historia estetyki #

Estetyka - zadania i plany badawcze. Studia Filozoficzne, nr 7, 41-48, 1977.

# estetyka # filozofia polska #

Pamięci uczonego. Przemówienie wygłoszone na plenarnym posiedzeniu komitetu nauk filozoficznych 3 czerwca 1980 r. Studia Filozoficzne, nr 9, 17-21, 1980.

Władysław Tatarkiewicz. Studia Filozoficzne, , nr 4, I-II, 1986.

Młodość jako temat kultury renesansu. m>Studia Filozoficzne, nr 5, 75-84, 1989. Kuczyńska, Alicja.

# renesans # sztuka # młodość #
TREŚĆ. Filozoficzna motywacja tematu młodości w sztuce renesansu obejmuje dwa zespoły problemów. Pierwszy zamyka się w tendencji do "odmłodzenia", regeneracji czasu obecnego współczesnym. Główną role odgrywają w tym kontekście analogie między istnieniem, powstawaniem świata a egzystencją jednostki. Drugi zespół zagadnień koncentruje się na interpretacji obrazu młodości świata (Raj utracony, Złoty Wiek)i przynależnych mu cech swobody, braku dbałości o przestrzeganie ustalonego ładu. Obie motywacje wyrażają się w języku ikonograficznym sztuki tego okresu.