Syntezy interdyscyplinarne w procesie kształcenia. Studia Filozoficzne, nr 2, 69-76, 1976. Matulka, Zofia.

# integracja nauk # edukacja #
ABSTRAKT. Różnorodne próby integracji nauk świadczą o potrzebie całościowego spojrzenia na rzeczywistość. Konieczność takiego spojrzenia uświadamia sobie szczególnie ostro człowiek współczesny, tym bardziej że nieustannie zmuszony jest rozwiązywać problemy interdyscyplinarne. Stąd ważnym zadaniem jest wytworzenie w procesie kształcenia u uczniów następujących sprawności intelektualnych, warunkujących dokonywanie syntez interdyscyplinarnych: dostrzeganie wspólnych lub też odpowiadających sobie elementów w różnych obszarach rzeczywistości i wiedzy o niej; odtwarzanie obejmujących różne obszary rzeczywistości ciągów przyczynowo-skutkowych, dotyczących konkretnych faktów czy zdarzeń; dokonywanie podziałów, a następnie scalanie różnych obszarów rzeczywistości i wiedzy o niej według coraz bardziej ogólnych kryteriów podziału; formułowanie na coraz wyższym stopniu abstrakcji praw ogólnych dotyczących różnych obszarów rzeczywistości. W operacjach tych trzeba jednak zdawać sobie sprawę z odrębności i różnej wartości teoretycznej twierdzeń należących do rozmaitych dyscyplin naukowych. W toku trwania procesu kształcenia powinny powstać w umysłach uczniów dwie wielkie syntezy: przyrodnicza i humanistyczno-społeczna. Wypracowana u uczniów umiejętność tworzenia syntez interdyscyplinarnych wpływa decydująco na podniesienie kultury intelektualnej młodzieży oraz umożliwia harmonijny rozwój intelektu człowieka i całej jego osobowości.