Próba teorii obrazów. [Rec. Porębski, Mieczysław. Ikonosfera]. Studia Filozoficzne, nr 9, 147-153, 1973.

Kostasa Axelosa koncepcja "postmarksizmu". Studia Filozoficzne, nr 1, 163-172, 1974.

# AXELOS, Kostas # marksizm # postmarksizm #

Badania nad sztuką a filozofia. [Rec. Francastel, Pierre. Twórczość malarska a społeczeństwo]. Studia Filozoficzne, nr 11, 223-228, 1974.

Problemy estetyki marksistowskiej. [Rec. Hawthorn, J. M. Identity and Relationship. A Contribution to Marxist Theory of Literary Criticism]. Studia Filozoficzne, nr 7, 191-196, 1975.

# krytyka literacka #

Przesłanki i konsekwencje cyklicznej koncepcji rozwoju. Studia Filozoficzne, nr 7, 65-77, 1980.

# proces dziejowy # wieczny powrót # historiozofia # marksizm #
ABSTRAKT. Artykuł omawia problemy związane z ideą cyklicznych przemian historycznych - ideą pojawiającą się w wielu historiozofia, także w dialektyce marksistowskiej. Najpierw odgranicza się koncepcję cyklicznego "wiecznego powrotu" i koncepcję cykliczności jako tendencji periodycznych przemian. Dalszej analizie poddana jest ta ostatnia koncepcja: rozważa się problem stosunków między kolejnymi cyklami historycznymi i dowodzi, że tylko dialektyczne widzenie tego problemu unika sprzeczności i paradoksów; ukazuje się następnie, że przesłanką cyklicznej koncepcji rozwoju historycznego jest holizm, występujący bądź w wersji metafizycznej (co doprowadza do nierozwiązywalnych trudności teoretycznych), bądź w dialektycznej (co stwarza perspektywy adekwatnego opisu rozwoju).

Hegel, Marks i współczesność. [Rec. Mercier-Josa, Solange. Pour lire Hegel et Marx]. Studia Filozoficzne, nr 1, 167-176, 1981. Puszko-Miś, Hanna.

Problemy rozwoju sztuki w estetyce Hegla. Studia Filozoficzne, nr 2, 103-118, 1981.

# estetyka # HEGEL, Georg Wilhelm Friedrich # rozwój sztuki #
TREŚĆ. Zamierzeniem niniejszego artykułu jest analiza heglowskiej koncepcji rozwoju sztuki i ujawnienie jej metafizycznego charakteru. Podstawą tej koncepcji jest holistyczne ujęcie sztuki jako organicznej, wielopłaszczyznowej całości złożonej z różnorodnych elementów, które pozostają ze sobą we wzajemnych związkach, choć zdaje się temu przeczyć ich różny sposób istnienia. Swoisty "mistycyzm" estetyki heglowskiej polega na tym, że owa zróżnicowana całość sztuki zostaje jednak sprowadzona do swej "duchowej" istoty, która w rezultacie przeobraża się w pozaempiryczny i ponadhistoryczny, czyli metafizyczny podmiot. Konsekwencją takiego ujęcia jest koncepcja rozwoju sztuki jako logicznego samoruchu pojęcia; rzeczywista, empiryczna historia zostaje potraktowana jako jedynie wtórny sposób przejawiania się "wewnętrznej" historii idei.

Sartre i jego czasy. [Rec. Boschetti, Anna. Sartre et Les Temps Modernes. Une entreprise intellectuelle]. Studia Filozoficzne, nr 3, 183-191, 1987. Puszko, Hanna.

"Mdłości" - powieść z tezą czy antynomia kłamcy? Studia Filozoficzne, nr 11, 41-54, 1988. Puszko, Hanna.

# SARTRE, Jean-Paul # literatura # kryzys wartości #
ABSTRAKT. W artykule zawarta jest analiza Mdłości J. P. Sartre’a. Oparta jest ona na założeniu, że jest to tekst, który stawia pod znakiem zapytania wszystkie wartości tradycyjnego humanizmu, a także samą literaturę. Utwór ten jest obiektywizacją destrukcyjnego, negatywnego ruchu świadomości sceptycznej, która jest udziałem jednostek uwikłanych w sytuację totalnego kryzysu aksjologicznego. Objawia się on pod postacią "intelektualnego anarchizmu", który polega na tym, by nie poddać się władzy żadnej prawdy, nie zabsolutyzować żadnej myśli, żadnej postawy i wartości.