O paradoksach kosmologicznych. Studia Filozoficzne, nr 6, 171-177, 1969.

# kosmologia # paradoks #
TREŚĆ. (A) Wstęp. (B) Paradoks grawitacyjny. (C) Paradoks fotometryczny. (D) Paradoks termodynamiczny. (E) Paradoks ekspansyjny.

Lenin a problem nieskończoności we współczesnej kosmologii. Człowiek i Światopogląd, nr 4, 46-59, 1970.

# LENIN # kosmologia #
TREŚĆ. * Kosmologia jako samodzielna nauka o wszechświecie. * Problem wieczności wszechświata. * Problem przestrzennej nieskończoności wszechświata.

Zagadnienie nieskończoności czasu globalnego. Roczniki Filozoficzne, 25(3), 47-54, 1977.

# czas # nieskończoność # wszechświat #
TREŚĆ. 1. Wstęp. 2. Pojęcie nieskończoności czasu. 3. Nieskończoność czasoprzestrzenna wszechświata. 4. Modele czasu globalnego. 5. Zakończenie.

Kosmologiczna teoria Alfvéna-Kleina a istnienie antymaterii. Studia Filozoficzne, nr 6, 73-78, 1978.

# kosmologia # antymateria #
TREŚĆ. 1. Wstęp. 2. Teoria Alfvéna-Kleina. 3. Problem istnienia antymaterii.

Filozoficzne implikacje kosmologicznej teorii Naana. Studia Filozoficzne, nr 11, 119-125, 1978.

# kosmologia # NAAN, Gustav #
TREŚĆ. 1. Wstęp. 2. Teoremat Lüderasa-Pauliego-Schwingera. 3. Własność wszechświata Naana. 4. Wszechświat Naana a grawitacja. 5. Podsumowanie.

60 lat współczesnej kosmologii, 60 lat nadziei w poznaniu globalnej struktury Wszechświata. Ruch Filozoficzny, XXXVII (1-2), 11-14, 1979.

# kosmologia # Wielki Wybuch #

Problem elementarności w mikrofizyce. Studia Filozoficzne, nr 2, 147-156, 1979.

# fizyka # cząstki elementarne #
TREŚĆ. 1. Wstęp. 2. Charakterystyka oddziaływań w mikrofizyce. 3. Model kwarków. 4. "Planckeony" Staniukowicza a geometrodynamika. 5. Podsumowanie.

Zagadnienie przyczynowości w fizyce kwantowej. Studia Filozoficzne, nr 5, 111-115, 1980.

# przyczynowość # fizyka kwantowa #
TREŚĆ. 1. Wstęp. 2. Osobliwości opisu kwantowego. 3. Specyfika kategorii przyczynowości w mechanice kwantowej.

Założenia kosmologii. Studia Filozoficzne, nr 9-10, 101-107, 1982. Skarżyński, Edmund.

# kosmologia #
ABSTRAKT. W pracy oceniamy najpierw istotę przełomu w kosmologii po 1965 r. Następnie badamy zawartość semantyczną zasady kosmologicznej, dzieląc jej sformułowanie na ogólne, geometryczne, fizyczne i statystyczne. Ogólne i zarazem precyzyjne sformułowanie ZK głosi: 1) uniwersalność praw fizyki, 2) istnienie czasu kosmicznego, 3) rozkład gęstości, ciśnień jest jednorodny, 4) przestrzeń jest jednorodna i izotopowa. ZK jest zasadą sprawdzalną i sprawdzoną empirycznie, o czym świadczy izotopia promieniowania tła nieba o temperaturze 2,7 K oraz inne testy.

Singularności w kosmologii i ich znaczenie dla filozofii czasu i przestrzeni. Studia Filozoficzne, nr 3, 109-113, 1984.
Ewolucyjne teorie kosmologiczne a teoria "steady-state". Studia Filozoficzne, nr 3, 115-119, 1984. Skarżyński, Edmund.

# kosmologia # czasoprzestrzeń #