Działać - medytować - przeżywać. [Rec. Bartnik, Czesław. Ręka i myśl. Teologia pracy, odpoczynku i świętowania]. Colloquia Communia, 1(18), 79-88, 1985. Szczepański, Marek.

# praca #

Krytyka ideologii technokratycznej w ujęciu Jürgena Habermasa - literalna treść i społeczno-kulturowe funkcje. Studia Filozoficzne, nr 4, 189-201, 1986.

# HABERMAS, Jürgen # ideologia # interesy klasowe # technokratyzm #
ABSTRAKT. Zwykle przypisuje się Habermasowi tylko jedną interpretację ideologii technokratycznej, w myśl której (1) stanowi ona zespół przekonań generowanych w samych siłach wytwórczych i innych "podsystemach działania celowo-racjonalnego", a następnie upowszechnianych za pomocą socjotechnicznych manipulacji. Tymczasem w pracach Habermasa występuje równolegle drugie ujęcie ideologii technokratycznej, rozumianej jako (2) wyraz interesów określonych klas i warstw społecznych. Oba ujęcia są funkcjonalne wobec zapotrzebowań sfery praktyk światopoglądotwórczych i związanych z nimi dziedzin kultury.

Jürgen Habermas - w poszukiwaniu filozoficznej tożsamości epoki. [Rec. Habermas, Jürgen. Der philosophische Diskurs der Moderne]. Studia Filozoficzne, nr 2, 173-178, 1987.

# filozofia współczesna #

Teoria kompetencji komunikacyjnej Jürgena Habermasa i jej związki ze sposobem pojmowania ideologii politycznej. Studia Filozoficzne, nr 2, 137-156, 1989. Szczepański, Marek.

# HABERMAS, Jürgen # komunikowanie się # polityka # ideologia #
TREŚĆ. W artykule przedstawione zostały główne założenia teorii kompetencji komunikacyjnej, w ramach której rozpatruje Habermas m.in. problem istoty i funkcji ideologii politycznej - jako zdeformowanej komunikacji międzyludzkiej, służącej uprawomocnieniu panowania - znajduje rozwinięcie w formalnych warunkach swobodnej komunikacji (zrozumiałości, prawdziwości, wiarygodności intencji, odpowiedniości doboru form i środków porozumiewania się). Koncepcja Habermasa próbuje połączyć dwa przeciwstawne ujęcia: hermeneutyczną interpretację ze strukturalistyczną rekonstrukcją. Nie stanowi ona efektywnej poznawczo epistemologii nauk humanistycznych, jest natomiast funkcjonalna wobec świeckiej praktyki światopoglądotwórczej.