Estetyka sto lat spóźniona. [Polemika z: Pytlak, Andrzej. Wartość i kryteria oceny dzieła muzycznego]. Studia Filozoficzne, nr 11, 163-172, 1980.

# estetyka # muzyka # wartość estetyczna # ocena estetyczna #

Nowa muzyka - nowe środki oddziaływania. Studia Filozoficzne, nr 1-2, 93-109, 1982. Szerszenowicz, Jacek.

# muzyka # estetyka # odbiór dzieła sztuki #

W stronę antymuzyki czy nowej muzyczności? Studia Filozoficzne, nr 7, 125-139, 1984. Szerszenowicz, Jacek.

# muzyka # sztuka współczesna # estetyka #
ABSTRAKT. Zachodzący w naszym stuleciu proces rozwoju muzyki rozpatrywany jest jako odwrócenie wcześniejszego cyklu ewolucji, która doprowadziła do ustalenia paradygmatu artystycznego opartego na zasadach totalności i zawierającego szereg norm kompozycyjnych. Konsekwencją rozkładu tonalności było wykroczenie poza ten paradygmat i osiągnięcie stanu nieograniczonych możliwości artystycznych. Dokonując przeglądu twórczości ostatnich dziesięcioleci zauważamy, że kompozytorzy sięgnęli po nowe tworzywa artystyczne (łącznie z materią pozaakustyczną) stosując rozmaite metody ich organizacji. Kompozycje cechują się różnym stopniem wewnętrznej integracji i trwałości formalnej, wymagając odpowiednich sposobów notowania. Dochodzą też do głosu inne cele działań artystycznych: w miejsce oddziaływania estetycznego - kształtowanie wrażliwości i osobowości, tworzenie więzi międzyludzkich, stawianie problemów dotyczących muzyki… Cechujący współczesną twórczość pluralizm środków, technik i celów świadczy o tym, że nie doszło do wykształcenia się nowego, jednolitego paradygmatu muzyki. Sprawa dalszej ewolucji tej sztuki pozostaje problemem otwartym.