Refleksje nad metodą rozwiązywania problemów w prawie karnym. Studia Filozoficzne, nr 2-3, 205-210, 1985. Wolter, Władysław.

# metodologia nauk prawnych # prawo karne # odpowiedzialność #
ABSTRAKT. Jeżeli konsekwencje prawne wiążą się z wywoływaniem jakiegoś społecznie ujemnego zjawiska i to w wyniku jakiegoś "działania" (pozytywnego zachowania się) człowieka, to powstaje pytanie, co wtedy, gdy nie ma działania, ale zachodzi niedziałanie (zaniechanie działania), zaś następstwo wystąpiło w związku z niezapobiegnięciem wystąpienia skutku. Spotykamy się dalej z twierdzeniem, iż przyjąć tu należy przyczynowość zaniechania. Jest to błąd metodologiczny, gdyż przyczynowość zaniechania nie istnieje, natomiast zachodzi może odpowiedzialność za sprzeczne z prawem nieprzeciwstawianie się nastąpieniu skutku ujemnego. Do pewnego stopnia zachodzi coś analogicznego, wtedy gdy się przyjmuje umyślność, a więc chęć popełnienia czynu zabronionego, jeśli nie zachodzi ta chęć, ale jedynie tzw. godzenie się na nastąpienie skutku. W rzeczywistości chodzi tu o ukaranie, jak za umyślność (chęć), gdy tej chęci nie ma, ale nie ma również chęci, aby skutek nie nastąpił. Do pewnego stopnia zachodzi tu wtedy coś w rodzaju neutralności (ani chęć, by tak, ani chęć, by nie).